در این رویکرد،مسائل،نه تنها به عنوان ابزاری

رای یادگیری ریاضی، با ارزش تلقی می شوند

 بلکه به عنوان وسیله ای حیاتی،

 برای یادگیری ریاضی، به حساب می آیند .

به اعتقاد شرودر و لستر،

  یادگیری ریاضی بدین روش می‌تواند

 به عنوان نهضتی از عینیت به تجرید

 تلقی شود. کیل پاتریک، چنین دیدگاهی را

 حل مساله به عنوان هنر پویا و رو به رشد می بیند